Misje drugiemu człowiekowi

Wytatuowane twarze kobiet Desia

Mówi się, że oczy, ale chyba i cała twarz są zwierciadłem duszy człowieka. Zawsze interesowały mnie ludzkie twarze, a na moich misyjnych szlakach widziałam ich wiele. Nie zawsze były one po ludzku piękne, ale zawsze niosły w sobie głębię życia danej osoby. 

Ileż mądrości można wyczytać w obliczach prostych wieśniaków, którzy nie potrafią nawet czytać i pisać. Ile światła przebija z twarzy żebraka, który wiele lat spędził na ulicy. Jaką godność widać na obliczu pogodzonego z przemijaniem życia starca.

Sędziwość wieku jest niezwykle ceniona w kulturze Indii. Dziadkowie to ci, do których młodzi zwracają się o radę, którzy dzielą się swoim doświadczeniem, przemawiają z mądrością... Oni także są tymi, którzy przekazują Boże błogosławieństwo. Często byłam świadkiem tego jak dzieci z ogromnym szacunkiem dotykały stóp rodziców lub dziadków, czy też prosiły ich o błogosławieństwo przed ważnymi wydarzeniami jak choćby egzaminami w szkole. 

Fot. Monika Łoboda - staruszka Kiliyamma

Nie zapomnę nigdy twarzy staruszki Kiliyammy, która witała mnie zawsze uroczystym „namaskar” - gestem złożonych dłoni. Południowy posiłek, który od nas dostawała dzieliła zawsze z synem, alkoholikiem. 

             "Namaskar" - gest powitania                           W oczekiwaniu na obiad

Fot. Monika Łoboda

Spotkałam też twarze naznaczone szczególną historią życia, do niech należą kobiety ze szczepu Desia Khata Kondh żyjące w indyjskim stanie Orisa. Bez trudu można je odróżnić od innych mieszkanek Indii, ponieważ mają na twarzach geometryczne tatuaże a ich uszy są ozdobione sporą ilością kolczyków. Szukając wytłumaczenia co jest powodem tej specyficznej, stałej dekoracji natknęłam się na kilka interpretacji.

Według przekazywanego ustnie podania dawno temu wódz szczepu Desia zdecydował, że każda młoda dziewczyna, zanim wyjdzie za mąż, spędzi z nim jedną noc. Dziewczyny, które chciały pozostać nieskalane dla swoich przyszłych mężów, chcąc zniechęcić do siebie wodza, zaczęły się oszpecać, co przynosiło oczekiwany skutek - wódz zostawiał je w spokoju. Gdy przychodziła pora zamążpójścia tylko te, które miały tatuaż na twarzy były brane pod uwagę, jako godne kandydatki na żonę.

Inna interpretacja mówi, że kobiety Desia tatuują twarze, aby nie podobać się mężczyznom z innych szczepów.

Kolejne wyjaśnienie podaje, że po tym specyficznym znaku, kobiety z tego samego szczepu bez problemu będą mogły rozpoznać się po śmierci, w świecie duchów.  

A co wyrażają nasze twarze? Co mogą w nich odnaleźć ci, z którymi jesteśmy, na co dzień, co im niesiemy....  co chcemy sobą podarować....    

Tekst i pozostałe zdjęcia: s. Sara FSK